با هر معیاری که بنگریم، رزیدنت اویل ۴ (Resident Evil 4) یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین بازی‌های دو دهه‌ی اخیر و حتی کل صنعت بازی‌های ویدئویی بوده است. این اثر را شاید بتوان اوج کاری شینجی میکامی نامید، فردی که بسیاری او را به‌عنوان پدر ژانر ترسناک در بازی‌های ویدئویی می‌شناسند. این بازی نه‌تنها نقطه‌ی عطفی برای مجموعه بازی رزیدنت اویل بود، بلکه نقش الهام‌بخشی را برای تعداد زیادی از بازی‌های تأثیرگذار امروزی ایفا کرده است. به همین خاطر، بازسازی رزیدنت اویل ۴ هم یک امر بسیارمهم است.

محال است که افرادی که رزیدنت اویل ۴ را تجربه کرده باشند، آن افتتاحیه‌ی باشکوه و به‌یادماندنی را فراموش کنند. افتتاحیه‌ای که از همان اول میخ خود را محکم می‌کوبد و تجربه‌ای سراسر از تنش و هیجان را به بازیکنان وعده می‌دهد. از سوی دیگر، رزیدنت اویل ۴ نقطه‌ی عطفی برای یک تحول اساسی در این مجموعه بازی بود. این سری بازی هیچ‌وقت با تغییرات کوچک و بزرگ بیگانه نبوده است اما این بازی تحول و مسیر تازه‌ای را برای سری رزیدنت اویل و در مقیاس بزرگ‌تر برای کل صنعت بازی‌های ویدئویی رقم زد.

زاویه دوربین بازی رزیدنت اویل ۴ که دوربین سوم‌شخص را روی شانه‌ی شخصیت اصلی بازی، لیان، قرار می‌دهد، در یک ‌کلام انقلابی بود. زاویه‌ای دوربینی که پس از آن الهام‌بخش بسیاری از بازی‌های سوم‌شخص شد و ساختار و حس تجربه‌ی این دسته از آثار را دگرگون کرد. این تغییر زاویه‌ی دوربین در ایجاد خفقان بیشتر در اتمسفر بازی هم تأثیرگذار بود. رزیدنت اویل ۴ برای اولین‌بار اکشن را به‌صورت جدی‌تری وارد این سری کرد اما برخلاف دو دنباله‌ی بعدی خود که از این مسیر سوءاستفاده کرده و ریشه‌های اصلی سری را فراموش کردند، این بازی توانست تعادلی را میان این موضوع ایجاد کند و از ریشه‌های خود فاصله نگیرد.